Die kritische stem? Zó tem je die als je wilt herstellen van je eetstoornis

“Dat lukt je toch niet.”
“Zij is veel beter dan jij.”
“Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg.”
“Wat zullen anderen wel niet denken…”

Dat stemmetje. Dat duiveltje op je schouder. Die continue fluistering in je hoofd die bij alles wat je doet commentaar heeft. Niet bepaald helpend als je probeert te herstellen. Of gewoon je dag een beetje normaal door te komen.

En dan hebben we het nog niet eens gehad over de eetstoornisstem. Die óók nog van zich laat horen. Meestal op het moment dat je al wiebelig bent. Alsof je met z’n tweeën (of drieën) in je hoofd zit. Gezellig, maar niet heus.

Waar komt die innerlijke criticus vandaan?

Die kritische stem is niet zomaar uit het niets ontstaan. Hij is opgebouwd uit jarenlange overtuigingen. Dingen die je bent gaan geloven over jezelf. En nee, dat zijn meestal niet de fijne dingen.

Overtuigingen zoals:

🔸 Ik ben niet goed genoeg
🔸 Ik mag geen fouten maken
🔸 Ik ben te veel
🔸 Ik stel niks voor
🔸 Ik moet me aanpassen, anders hoor ik er niet bij

En weet je? Die overtuigingen zijn ooit ergens ontstaan met een reden.

Die innerlijke criticus had ooit een functie. Hij wilde je beschermen. Je veilig houden. Zodat je niet kon falen. Zodat je geen afwijzing hoefde te voelen. Zodat je niet opviel en dus niet gekwetst kon worden.

Alleen… inmiddels zit je in een totaal andere fase van je leven. Je wil groeien. Genezen. Leven. En dan werkt die stem niet meer als bescherming, maar eerder als rem.

Hoe uit die stem zich in je herstel?

In herstel van een eetstoornis is die innerlijke criticus vaak extra actief. Want herstellen betekent: veranderen. Nieuwe dingen proberen. Je comfortzone verlaten. En dát vindt die stem eng.

Dus zegt ‘ie dingen als:

• “Je eet te veel.”
• “Je bent zwak als je toegeeft aan je cravings.”
• “Je moet compenseren!”
• “Jij overdrijft, het valt allemaal wel mee met jouw eetstoornis.”
• “Als je aankomt, vindt niemand je leuk.”

Het venijnige is dat het vaak klinkt als de waarheid. Terwijl het meestal angst is.

Je kunt die stem wél veranderen

Vorige week volgde ik zelf een training hierover. En wat ik meenam is: we hoeven die stem niet uit te schakelen. We hoeven niet te doen alsof ‘ie er niet is. Je mág hem horen. Je mág hem zelfs bedanken.

En dan: kiezen om iets anders te doen.

Je hoeft niet in discussie. Je hoeft hem niet te overtuigen. Je hoeft alleen te zeggen:

“Dank je wel, maar ik kies mijn eigen pad.”
“Je bedoelt het vast goed, maar ik heb dit niet nodig.”
“Ik hoor je, en ik doe het toch.”

Dat klinkt misschien gek in het begin. Maar het werkt. Want je versterkt hiermee jouw eigen gezonde stem. Je leert jezelf serieus nemen.

Jouw wensen. Jouw herstel. Jouw grenzen.

Hoe begin je met het temmen van die kritische stem?

1 Herken de stem
Als je iets denkt waar je je rot door voelt, check dan: wie praat hier eigenlijk? Is dit mijn eetstoornis? Mijn innerlijke criticus? Of ben ik het echt zelf?

2 Schrijf het op voor jezelf
Als je merkt dat die stem vaak opduikt, pak pen en papier. Schrijf op wat hij zegt. En schrijf daaronder jouw antwoord. Een vriendelijk, krachtig tegengeluid.

3 Oefen met reageren
Spreek je reactie eens hardop uit. In de spiegel. In je hoofd. Naar je coach. Je zult merken dat het effect heeft. Want woorden doen ertoe. Zeker als je ze zelf kiest.

Die innerlijke criticus? Die mag wat zachter leren praten. Jij hebt het voor het zeggen..

Wil jij ook oefenen met die stem temmen?

Wil je samen kijken hoe jij loskomt van dat eindeloze commentaar in je hoofd, over eten, over je lijf, over wie je zou moeten zijn?

Plan dan een vrijblijvende kennismaking met me in.

We kijken samen waar je nu staat, hoe die innerlijke stem je nog belemmert en wat jij nodig hebt om weer te kunnen leven in plaats van overleven.

👉 Plan hier je gratis kennismaking.