Je weet precies wat je al hebt gegeten. Hoeveel calorieën ergens in zitten. Wat je nog “mag” eten. Het voelt veilig, alsof je grip hebt. Maar eigenlijk? Heeft dit tellen grip op jou. Misschien denk je: ik kán niet stoppen met tellen, want ik wéét het nu eenmaal. Maar weet je? Dat is je eetstoornis die praat. Want je kunt hier wél mee stoppen. Je moet alleen leren hoe.
En ja, dat voelt doodeng. Want wat als je de controle verliest? Wat als je zonder calorieën tellen ‘door zou slaan’ en eindeloos zou blijven eten? Wat als je lichaam niet te vertrouwen is en je daardoor opeens heel veel aankomt? Dit zijn angsten die de eetstoornis je influistert.Waarom tel je eigenlijk calorieën?
Calorieën tellen voelt als een manier om grip te houden op je eetpatroon. Misschien begon je ooit met ‘gewoon wat beter opletten’, maar inmiddels bepaalt het alles. Je eet niet meer op gevoel, maar op basis van een getal.
Waarom is dat zo moeilijk los te laten?
👉 Angst voor controleverlies
“Als ik stop met tellen, sla ik misschien door en blijf ik eten.”
👉 Angst voor gewichtstoename
“Ik kan mijn lichaam niet vertrouwen. Als ik niet tel, eet ik vast te veel en kom ik aan.”
👉 Gewoonte & veiligheid
“Ik tel al zolang, ik kán niet meer anders. Het voelt als iets natuurlijks.”
Het probleem? Tellen lijkt controle te geven, maar houdt je juist gevangen. Het bepaalt wat je eet, hoeveel je eet en wanneer je eet. Jij hebt de controle niet meer, maar je eetstoornis wel.
De valkuil van ‘Veilig Eten’
Je kiest waarschijnlijk vaak voor dezelfde maaltijden. Niet omdat ze altijd het lekkerst zijn, maar omdat je precies weet hoeveel calorieën erin zitten.
- De boterham met kipfilet.
- De havermout met fruit.
- Aardappelen, broccoli en een vegaburger.
Veilig. Voorspelbaar. Maar ook beperkend.
Deze vaste patronen geven misschien een gevoel van rust, maar je eet niet waar je zin in hebt, maar wat je eetstoornis goedkeurt.
Dus… hoe doorbreek je dit?
Hoe laat je het calorieën tellen los?
Stoppen met tellen betekent niet dat je van de ene op de andere dag al je regels moet loslaten. En soms ook wel. Het betekent in ieder geval dat je kleine stappen zet.
👉 Stap 1: Eet een tussendoortje zonder op de verpakking te kijken.
Gewoon pakken en eten. Niet checken, niet berekenen.
👉 Stap 2: Haal ergens een lekker broodje, zonder uit te pluizen wat erop zit.
Vertrouw erop dat je lichaam het aankan en dat je niets hoeft te ‘compenseren’.
👉 Stap 3: Eet bij iemand anders zonder te helpen met koken.
Laat de controle los en ontdek dat het ook goed gaat als je niet alles weet.
👉 Stap 4: Verander je eetmomenten langzaam.
- Voeg een nieuw product toe aan je ontbijt.
- Wissel van lunchgerechten zonder de calorieën op te zoeken.
- Probeer eens een spontaan tussendoortje.
Het hoeft niet meteen perfect te zijn. Begin met één keer per week een maaltijd kiezen zonder te tellen. Of één keer een ander tussendoortje pakken. En breid dat langzaam uit. Of kies voor cold turkey. Alles in één keer. Soms is eten en aankomen van levensbelang. En moet je door de angst heen.
Intuïtief eten bij een eetstoornis
Een manier om los te komen van calorieën tellen en controle-eten is intuïtief eten. Dit is een eetstijl waarbij je leert luisteren naar je lichaam in plaats van naar externe regels.
Wat is intuïtief eten?
Het betekent dat je eet wanneer je honger hebt en stopt als je verzadigd bent, zonder je te laten leiden door diëten, calorieën of regels. Je mag ALLES eten. Er zijn geen verboden producten meer.
De basisprincipes van intuïtief eten:
- Luisteren naar je lichaam: vertrouw op je honger- en verzadigingssignalen.
- Geen verboden eten meer: Alle voedingsmiddelen mogen er zijn.
- Genieten zonder schuld: eten is niet ‘goed’ of ‘slecht’, het is gewoon eten.
- Afstand nemen van dieetregels: niet langer bepalen wat je ‘mag’ eten op basis van getallen.
- Respect voor je lichaam: je hoeft niet in een bepaald gewicht of lichaamstype te passen.
Hoe begin je hiermee?
✅ Stap 1: Word je bewust van je eetregels.
Schrijf op welke ‘moet’-regels je hebt rondom eten. Bijvoorbeeld: Ik mag alleen tussendoortjes onder de 100 calorieën eten.
✅ Stap 2: Doorbreek deze regels.
Kies een product dat je normaal niet zou eten en sta jezelf toe om dit zonder schuldgevoel te proberen.
✅ Stap 3: Leer luisteren naar je lichaam.
Merk op wanneer je honger hebt. Hoe voelt dat? Wat voor eten geeft je voldoening?
✅ Stap 4: Vertrouw op het proces.
In het begin voelt het eng. Maar uiteindelijk zul je merken dat je lichaam zelf de balans vindt.
Maar wat als ik te veel eet?
Dit is misschien de grootste angst: als ik stop met tellen, eet ik dan niet te veel?
Je eetstoornis heeft je wijsgemaakt dat jij niet te vertrouwen bent. Dat als je niet oplet, je eindeloos zult eten en compleet uit de bocht vliegt. Maar is dat echt zo?
Als dat waar was, zou iedereen zonder een eetstoornis de hele dag door blijven eten. Maar dat gebeurt niet. Je lichaam reguleert dit zelf.
Weet: als je lang restrictief hebt gegeten, kun je tijdelijk meer honger ervaren. Dit is normaal. Je lichaam moet herstellen. Maar dit betekent niet dat je altijd zo zult blijven eten.
Zodra je jezelf weer toestaat om écht naar je lichaam te luisteren, zal je eetlust zich normaliseren.
Stop met calorieën tellen en pak die controle terug
Jarenlang heb je je eetstoornis laten beslissen wat je mocht eten. Hoeveel. Wanneer. Maar je hoeft dit niet meer te doen.
- Je lichaam weet wat het nodig heeft.
- Eten zonder calorieën te tellen is mogelijk.
- Intuïtief eten helpt je weer vertrouwen op jezelf.
Welke kleine stap ga jij deze week zetten?
Wil je het met me delen? Stuur me gerust een berichtje. Je hoeft dit niet alleen te doen. 🤍
Veelgestelde vragen
Wat is intuïtief eten en hoe werkt het?
Intuïtief eten betekent luisteren naar je honger- en verzadigingssignalen en eten zonder regels of schuldgevoel.
Kan ik echt stoppen met calorieën tellen zonder de controle te verliezen?
Ja! Je lichaam weet wat het nodig heeft. Intuïtief eten helpt je om balans te vinden.
Hoe begin ik met intuïtief eten na een eetstoornis?
Begin met kleine stappen: laat een eetregel los, luister naar je honger en sta jezelf alles toe zonder schuldgevoel.