Wat is nu een gezonde of ongezonde relatie met eten?

Als je worstelt met (atypische) anorexia, dan weet je hoe lastig het kan zijn om nog te weten wat ‘normaal’ eetgedrag is. In een maatschappij die geobsedeerd is met gezondheid, slank zijn en diëten, is het soms onmogelijk te bepalen: wat is nu eigenlijk gezond? En… wanneer is datzelfde ‘gezond’ juist een ongezonde valkuil?

Want zeg nou zelf, is veel bewegen niet goed voor je?

Is een salade niet gezonder dan een hamburger?

Is het niet beter om altijd te kiezen voor volkoren, mager en caloriearm?

Op papier misschien. Maar in de praktijk – in jouw hoofd, in jouw leven – ligt het vaak een stuk genuanceerder. En dat is precies waar het waar het bij JOU om gaat.

Wanneer gezond gedrag ongezond wordt

De woorden ‘gezond’ en ‘ongezond’ zijn niet zo zwart-wit als ze lijken. Kijk maar om je heen: de één zweert bij keto, de ander eet volgens het oerdieet en weer een ander drinkt boterkoffie voor extra focus.

Wat de één voedend vindt, voelt voor de ander als falen. Zeker als je worstelt met een eetstoornis, en je innerlijke criticus continu met je meeloopt, wordt het onderscheid tussen wat écht gezond is en wat je eetstoornis ‘gezond’ vindt, steeds vager.

En weet je wat het lastigste is?

Die eetstoornis is zó geraffineerd dat het lijkt alsof je alles goed doet. Want je sport toch? Je eet toch groente? Je maakt ‘bewuste keuzes’?

Maar ondertussen voel je jezelf steeds leger, emotioneler, angstiger – en dat is waar we het over moeten hebben.

Wat is een gezonde relatie met eten dan wél?

Een gezonde relatie met eten draait in de basis om vrijheid. Niet om perfectie. Niet om ‘clean’. Niet om controle. Maar om ruimte. Vertrouwen. Rust.

Stel jezelf eens de vraag: voel jij rust rond eten? Of is het een ongoing strijd?

Een gezonde relatie met eten betekent:

• Je kunt kiezen wat je eet, zonder schuldgevoel.

• Je durft spontaan iets te nemen, ook als het niet gepland is. Bijvoorbeeld een onverwacht ijsje met vriendinnen of een koekje bij de thee.

• Je vertrouwt op je lichaam: je eet als je honger hebt en stopt als je vol zit.

• Je hoeft niets te compenseren of ‘goed te maken’.

En dat is precies het tegenovergestelde van wat (atypische) anorexia je doet geloven.

Herken jij deze signalen van ongezond eetgedrag?

❌ Je hebt vaste regels en lijstjes en durft daar nooit vanaf te wijken. Bijvoorbeeld alleen maar havermout als ontbijt of altijd exact hetzelfde beleg op brood, omdat je anders bang bent om aan te komen.

❌ Je krijgt stress als iemand onverwacht eten aanbiedt of als iets anders loopt dan gepland. Bijvoorbeeld paniek als je moeder ineens pasta kookt in plaats van aardappelen.

❌ Je vergelijkt voortdurend hoeveel jij eet met wat anderen eten, en voelt je schuldig als jij meer lijkt te eten.

❌ Je denkt constant na over calorieën en over hoe je het eten weer kan compenseren.

Als dit je bekend voorkomt, dan wil ik je dit zeggen: je hoeft niet te wachten tot het nóg erger wordt voordat je er iets aan mag doen. Dit is al genoeg.

Hoe werk je aan een gezondere relatie met eten?

1. Stapje voor stapje regels loslaten:
Ga bijvoorbeeld eens één maaltijd per week bewust iets anders eten. Bijvoorbeeld eens ander beleg op brood, of bij iemand anders eten zonder vooraf te checken wat er gekookt wordt.

“Vandaag kies ik ander beleg dan kipfilet.”

“Deze week eet ik een tussendoortje zonder het etiket te checken.

2. Eetmomenten weer socialer maken:
Probeer vaker samen met iemand te eten. Hoe meer je leert ontspannen tijdens eetmomenten met anderen, hoe fijner. 

3. Let op hoe je tegen jezelf praat:
Probeer te oefenen om tegen jezelf te zeggen: “Het is oké wat ik eet. Mijn lichaam kan dit aan en heeft voedingsstoffen en energie nodig. Ik hoef me niet schuldig te voelen.“

Maar waarom is dit allemaal zo moeilijk?

Omdat jouw eetstoornis niet alleen over eten gaat. Het gaat over controle. Over omgaan met onzekerheid. Over perfectionisme. Over angst. En over het feit dat eten misschien wel het enige is waar jij grip op denkt te hebben.

Maar die grip is een illusie.

Want zeg eens eerlijk: hoe vrij voel je je nu?

Precies. Daarom is het tijd om weer écht naar jezelf te luisteren. Naar je lichaam. Naar je échte behoeftes. En ja, dat is doodeng. Maar ook precies de weg naar herstel.

Wat kun je NU doen?

Pak een pen en papier en schrijf eens op:

• Welke eetregel hou ik vast, die mij beperkt?

• Wat zou ik eten als ik niet naar calorieën keek?

• Welke spontane eetmomenten zou ik stiekem wél willen meemaken?

Kies daar één ding uit en… doe het deze week.
Laat je niet tegenhouden door die kritische stem. Wees nieuwsgierig: wat gebeurt er als je het wél doet?

Herstel is vrijheid

Herstellen van (atypische) anorexia betekent niet alleen meer eten. Het betekent vooral: loskomen van die stem die je klein houdt. Die stem die zegt dat je alleen goed bent als je ‘gezond’ eet. Die stem die jou je vrijheid ontneemt.

Jij verdient zoveel meer. Spontaniteit. Eten met plezier. Genieten van een heerlijke croissantje bij het ontbijt zonder spijt. En bovenal: een leven dat niet draait om eten, maar om wat jíj belangrijk vindt.

Kleine stappen zijn genoeg. Vandaag een nieuw beleg. Morgen een ijsje in de zon. 

En onthou: je hoeft het niet alleen te doen. Vraag hulp: van je vriendin, de huisarts, je moeder, van mij.

Wil jij hier actief mee aan de slag? In mijn coaching werken we precies aan deze thema’s. Plan vrijblijvend een gratis kennismaking in – ik help je graag verder.