“Waarom eet zij minder dan ik?”
“Waarom lijkt iedereen slanker dan ik?”
Klinkt herkenbaar? Je bent niet de enige. De afgelopen weken kreeg ik deze vraag zó vaak:
“Hoe stop ik met vergelijken?!”
Ik deed het zelf ook
De één vertelde me dat ze zich constant vergeleek met haar zusje: hoeveel ze at, hoeveel ze bewoog. De ander met vriendinnen of huisgenoten: waarom ontbijten zij minder? Waarom lijken zij minder bezig met eten?
En eerlijk? Ik deed het zelf ook.
Iedereen leek dunner dan ik. Niemand leek zoveel te hoeven eten als ik. Het voelde oneerlijk. Onbegrijpelijk. Alsof ik de enige was die allemaal stomme dingen moest doen die ik moeilijk vond en eigenlijk niet wilde.
Maar… waarom stoppen we eigenlijk zoveel tijd en energie in vergelijken?
Vergelijken is menselijk.
We zijn sociale wezens die van nature willen meebewegen met de groep. We willen erbij horen. Niet anders zijn.
Maar als je dit doet vanuit anorexia, dan is het niet alleen menselijk gedrag meer. Dan is het je eetstoornis die er een oordeel aan hangt.
Dan komt het voort uit angst en onzekerheid.
👉 Wat als ik meer ga eten en dik word?
👉 Wat als ik nooit meer stop met aankomen?
👉 Ben ik nog wel bijzonder als ik geen eetstoornis meer heb?
En zo blijf je maar vergelijken. Maar dat houdt je precies dáár waar je nu bent… gevangen in de wereld van controle, angst en dwang.
Reminder: je ziet nooit het hele plaatje
Stel je voor: je zit aan tafel. Iemand slaat het stuk taart over. Zie je wel! Ik ben de enige die eet. Waarom hoeft zijn niet? Waarom moet ik dit wel eten?
Maar weet je wat je niet ziet?
❓ Misschien heeft zij net een Snickers op onderweg naar huis.
❓ Misschien had ze vanochtend al twee croissantjes bij het ontbijt.
❓ Misschien zit ze gewoon vol of heeft ze net haar avondeten gehad.
Wat jij ziet is één momentopname.
En dat is precies het probleem met vergelijken: je kent het hele verhaal van de ander niet.
Je eetstoornis vult de rest zelf in met negatieve aannames. Maar die zijn vaak helemaal niet waar.
Wat mij hielp om te stoppen met vergelijken
Ik snap het: loskomen van die gewoonte voelt moeilijk. Maar het kan! Hier zijn 3 tips die mij enorm geholpen hebben om die vergelijk-stem los te laten.
1. Relativeren: je kent het hele verhaal niet
Telkens als ik iemand zag die minder at dan ik, probeerde ik mezelf te herinneren: ik weet niet wat ze al gegeten heeft vandaag. Misschien at zij vanmorgen wel alles wat ik nu op mijn bord heb.
Dit inzicht hielp me om niet direct conclusies te trekken en het even los te laten.
2. Focus op jezelf en je herstel
Herstel draait niet om anderen. Het draait om wat jij nodig hebt om beter te worden.
Dus: “Ik eet wat ik nodig heb voor mijn herstel.”
Zeg het gerust hardop.
3. Verleg je aandacht
Merk je dat je weer aan het scannen bent wat anderen eten?
Check even iets totaal anders:
✨ De oorbellen van de ander.
✨ De kleur van haar nagellak.
✨ Haar schoenen.
En hup, focus daarna weer terug op jouw bord. Op jouw proces.
Stoppen met vergelijken = starten met herstellen
Vergelijken gaat je geen rust geven. Geen herstel. Geen vrijheid. Maar wél:
⚡ Onzekerheid
⚡ Schuldgevoel
⚡ En de illusie van controle.
Dus de volgende keer dat je merkt dat je jezelf vergelijkt, pak deze tips erbij.
Kies er één en zet ‘m meteen in.
Jij verdient het om uit die vicieuze cirkel te stappen. En weet: het is oké om hulp te vragen, je hoeft dit niet alleen te doen.