5 eye-openers dat je anorexia ontwikkelt

Misschien vraag je jezelf weleens af: Heb ik echt een probleem? Is het erg genoeg? Moet ik hier iets mee?

De eetstoornisstem kan je wijsmaken dat het ‘wel meevalt’. Dat je nog niet ‘ziek genoeg’ bent. Dat anderen veel erger af zijn dan jij. Maar anorexia sluipt erin. Het begint vaak klein, maar neemt je hele wereld over.

Er zijn duidelijke signalen die laten zien dat je de controle verliest en dat het tijd is om hulp te zoeken. Herken jij jezelf in een van deze eye-openers?

1. Je dag draait om eten (of niet eten)

Je wordt wakker en je eerste gedachte is eten. Niet omdat je honger hebt, maar omdat je plant wat je mag, wanneer je mag, en hoeveel je mag. Of misschien ben je juist bezig met hoe je het kunt vermijden.

Elke maaltijd moet ‘perfect’ zijn en als je afwijkt van je plan, voelt het als falen. Je hebt een lijst in je hoofd van ‘goede’ en ‘slechte’ producten en als je een ‘fout’ maakt, moet je het compenseren.

Herkenbaar?

• Je denkt meer aan eten dan aan je studie, werk, vrienden of hobby’s.
• Je eet volgens strikte regels die steeds strenger worden.
• Je maaltijden moeten ‘gepland’ zijn en spontaan eten voelt onmogelijk.

Reality check: eten hoort een deel van je leven te zijn, niet je hele dag te beheersen.

2. Eten voelt als schuld of controle

Na een maaltijd voel je direct spijt. Had je dit wel moeten eten? Had je minder moeten nemen? Had je dit niet beter kunnen compenseren? Misschien beweeg je extra, sla je je volgende maaltijd over, of besluit je de rest van de dag ‘extra gezond’ te zijn.

Of andersom: misschien voelt eten als het enige waar je controle over hebt in een chaotische wereld. Wanneer alles onzeker is, weet je in ieder geval één ding zeker: wat er wel en niet je lichaam in gaat.

Herkenbaar?

• Je ‘verdient’ pas eten als je genoeg hebt bewogen.
• Na een maaltijd voel je schuld en wil je compenseren.
• Het idee om zomaar iets te eten zonder planning voelt beangstigend.

Reality check: je lichaam heeft brandstof nodig. Je hoeft niets te ‘verdienen’.

3. Je lichaamsbeeld bepaalt je humeur

Sta je op de weegschaal en is het getal lager dan verwacht? Opluchting. Misschien voel je je even goed, trots zelfs. Maar als het hoger is… dan is de dag verpest.

Of misschien heeft de spiegel te veel macht over je. Hoe je je voelt, hangt af van hoe je eruitziet. Zit je broek strakker? Dan voel je je slecht over jezelf. Lijkt je buik platter? Dan voel je je beter.

Herkenbaar?

• Je gewicht bepaalt hoe je je voelt.
• Je kledingkeuze hangt af van hoe ‘dik’ je je die dag voelt.
• Je checkt jezelf voortdurend in spiegels, ramen of selfies.

Reality check: hoe jij je voelt over jezelf zou niet afhankelijk moeten zijn van een getal of een spiegelbeeld.

4. Sociale situaties worden lastig

Vroeger ging je zonder nadenken naar een etentje, een lunch of een verjaardag. Maar nu voelt het stressvol.

Wat als je iets moet eten wat niet ‘veilig’ is? Wat als je geen controle hebt over de porties? Wat als mensen iets zeggen over hoe je eet?

Steeds vaker zeg je afspraken af, of verzin je smoesjes om niet mee te hoeven. Misschien trek je je zelfs terug uit vriendschappen, omdat sociale momenten te veel draaien om eten.

Herkenbaar?

• Uit eten of etentjes bij anderen voelen als een uitdaging.
• Je verzint redenen om etentjes of feestjes over te slaan.
• Je voelt je onzeker over hoe anderen naar je kijken.

Reality check: sociale momenten zouden om gezelligheid moeten draaien, niet om stress over eten.

5. Je ‘grenzen’ schuiven steeds op

Wat eerst extreem leek, is nu ‘normaal’ geworden. Waar je eerst een kleine aanpassing deed in je eetpatroon, is het nu een obsessie. Misschien at je eerst alleen iets minder, maar nu schrappen hele productgroepen uit je dieet. Misschien begon je met een beetje extra bewegen, maar nu voel je je verplicht om te sporten, ongeacht hoe moe je bent.

Herkenbaar?

• Je doet dingen met eten en sporten die je vroeger nooit had gedaan.
• Je blijft de lat verleggen: minder eten, vaker sporten, meer regels.
• Stoppen voelt onmogelijk – maar je weet dat het zo niet door kan gaan.

Reality check: eetstoornissen houden je altijd voor dat er ‘nog wel iets af kan’, maar ze geven je nooit rust.

Herken jij je in (een paar van) deze punten?

Dan is dit jouw wake-up call. Je hoeft niet te wachten tot het erger wordt. Je hoeft niet te wachten tot het ‘erg genoeg’ is. Hoe eerder je ingrijpt, hoe makkelijker je kunt herstellen.

Een eetstoornis wordt niet beter door niets te doen.

Wat kun je doen?

• Praat met iemand die je vertrouwt: een vriend(in), ouder of therapeut.
• Weet dat je niet alleen bent. Hulp zoeken is geen zwakte, het is de eerste stap naar vrijheid.
• Vraag jezelf af: hoe zou mijn leven eruitzien zonder deze eetregels?

Wil je weten hoe ik je hierin kan helpen? Stuur me een berichtje, ik luister graag. 🤍